Rzeźba powstała 2008 roku a jej autorem jest Jerzy Sowijak z Bukówca Górnego. Franciszek Szyszka był dowódcą odcinka „Boguszyn”, pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczęszczał do szkół średnich w Kościanie i Śremie. W czasie I Wojny Światowej służył w wojsku niemieckim. Był dwukrotnie ranny. Do powstania wielkopolskiego przystąpił wprost ze szpitala. 19 stycznia 1919 roku przybył z kompanią kościańską w stopniu podporucznika do Boguszyna. Do 1 lutego pod jego dowództwem z rozkazu gen. Józefa Dowbór – Muśnickiego znalazło się 9 kompanii powstańczych wojska wielkopolskiego na 35 – kilometrowym Odcinku „Boguszyn”. Od połowy marca współuczestnik w formowaniu 6 Pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszego 60 Pułku Piechoty, zostając dowódcą batalionu zapasowego.W maju tego samego roku został awansowany do stopnia porucznika, a w czerwcu - kapitana. W kwietniu 1920 roku, już w stopniu majora Wojska Polskiego, brał udział w wyprawie kijowskiej i w bitwie nad Berezyną. W czasie odwrotu, dowodząc 60 Pułkiem Piechoty został ranny 31 lipca 1920 roku pod Mińskiem. Do służby na stanowisko zastępcy dowódcy pułku powrócił we wrześniu 1920 roku. Nieustannie szkolił się, by 5 maja 1927 roku zostać dowódcą 39 Pułku Piechoty. 1 stycznia 1928 roku został podpułkownikiem i w tym stopniu 30 listopada 1932 roku został przeniesiony do rezerwy. Podczas okupacji hitlerowskiej wraz z żoną Cecylią z Muślawskich i córką został wysiedlony do Generalnej Guberni, gdzie zmarł 4 kwietnia 1940 roku. Był odznaczony m.in. Orderem Virtiti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznym i Srebrnym Krzyżem Zasługi RP 1918 - 1921.
Źródło: "Nasze juto", nr 188 z 2006 roku, str. 18
zdj. archiwum GOSiR
 
|
