Ogromne przestrzenie leśne leżące na pograniczu wielkopolsko-śląskim były aż do połowy XIII w. pozbawione osadnictwa. Stan ten pośrednio potwierdza przywilej księcia kaliskiego Władysława Odonica z 1210 r. Zapotrzebowanie na drewno budowlane i opałowe było aż do końca XV w. stosunkowo niewielkie. Dopiero budowa miast (w tym Leszna od 1547r.), w większości drewnianych stąd narażonych na częstsze pożary, spowodowała zwiększony popyt na drewno. Coraz częstsze zdarzały sie przypadki wywozu kradzionego drewna pod osłoną nocy. Około roku 1570 Krzysztof Opaliński marszałek wielki koronny, znakomity gospodarz, które swoje liczne włości doprowadził do rozkwitu, zbudował przy drodze ze Wschowy do Włoszakowic dwa punkty kontrolne: w Daćbogach i Krzyżowcu. Trzeci punkt kontrolny zbudował książę Friedrich Anhalt ok. 1795 roku w Mścigniewie. W ten sposób wokół obszarów leśnych majętności włoszakowickiej utworzono zabezpieczenie przed nielegalnym wyrębem. Później powstały kolejne leśniczówki zajmujące się głównie gospodarką leśną. Obecnie Nadleśnictwo Włoszakowice podzielone jest na dwa obręby: Włoszakowice i Wschowa i w tym na 11 leśnictw: Papiernia, Koczury, Krzyżowiec, Krzycko Wielkie, Niechłód, Osowa Sień, Hetmanice, Wilanów, Mały Bór, Stare Drzewce, Dryżyna.
Leśniczówki wschodzące w skład gminy Włoszakowice:
Ścieżka przyrodniczo - edukacyjna "Śladami Bartka z piekła"
Leśniczówka Krzyżowiec + Arboretum
