Nazwa wsi pochodzi od buków, a dokładniej od lasów bukowych na których karczowiskach zostały założone dwie osady – Bukówiec Wielki i Bukówiec Mały. Pierwszy zapis historyczny pochodzi z 1210 roku z dokumentu Władysława Odonica. W XIV wieku jeden Bukówiec był w posiadaniu Trachów, natomiast drugi był w posiadaniu Borków. W XV wieku cały klucz włoszakowicki przechodzi w ręce Gryżyńskich, a następnie Opalińskich. W połowie XVII wieku dobra włoszakowickie trafiają w ręce Leszczyńskich, które następnie przechodzą w ręce Sułkowskich by później stać się własnością księcia  Anhalta – Dessau. Pierwsza Wojna Światowa pochłonęła prawie 80 mieszkańców wsi, poległych na różnych frontach. 06.01.1919 roku został w Bukówcu utworzony oddział powstańczy pod komendą F. Fenglera. Ochotnicy walczyli pod Sądzią, Krzyckiem, Gołanicami i Lipnem.
Mieszkańcy Bukówca są nie tylko znani z kontynuowania tradycji ale przede wszystkim z  gospodarności i aktywnego działania w podnoszeniu życia swego środowiska. Jako pierwsi w gminie wybudowali remizę strażacką i Wiejski Dom Kultury, reaktywowane Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” stało się organizatorem dorocznego „Biegu Sokoła”. Tradycyjnie od 1991 roku, 3 maja odbywają się w Bukówcu Górnym zawody zaprzęgowe imienia Józefa  Lipowego.

Atrakcjami turystycznymi na które warto zwrócić uwagę są:

- Izba Regionalna,
- kościół pw. św. Marcina Biskupa,
- kapliczka z figurą Matki Boskiej Nieustającej Pomocy,
- rzeźba "Kapela dudziarska",
- wiatrak "Koźlak" przy ulicy Wiatracznej,
- wiatrak "Koźlak" przy ul. Dłużyńskiej,
- szkoła "organistówka",
- dzwonnica,
- budynek plebanii,
- tablica pamiątkowa na dawnym Hotelu Śliwy,
- przydrożne obiekty kultu.

 Wymienione atrakcje można również zlokalizować za pomocą mapy atrakcji turystycznych.