Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility Kościół we Włoszakowicach

 Herb Gminy Włoszakowice - link      Ikona Bip - link      Ikona Facebook - link

ułatwienia dostępu
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner

Pierwszy kościół powstał ok. roku 1220, a jego fundatorem był Blizbor Baran. W ciągu kolejnych 150 lat ze względu na zbyt skromną fundację zdarzały się okresy w których nie było opieki duszpasterskiej. Poprawa warunków materialnych nastąpiła w 1409 roku, kiedy to Przybysław Gryżyński przygotowując się do wojny z Krzyżakami, spisał z biskupem poznańskim dokument w którym informuje, że funduje na nowo kościół parafialny NM Panny i Wszystkich Świętych. Kościół istniał 170 lat i około 1580 roku został rozebrany. Trzeci kościół został wybudowany ok. 1580 roku, jego fundatorem był dziedzic Włoszakowic, znakomity ekonomista oraz polityk Andrzej Opaliński. Kościół, tak jak dwa poprzednie był drewniany oraz umiejscowiony w południowej części parku przy dzisiejszej ulicy K. Kurpińskiego. Budynek stał jeszcze w roku 1685 i prawdopodobnie został spalony przez wojska rosyjskie wraz z pobliskim zamkiem w lipcu 1707 roku. Obecny czwarty kościół już murowany powstał dzięki fundacji Jana Karola Opalińskiego, któremu pomógł finansowo Mikołaj Tarnawiecki, który był również hojnym wspomożycielem klasztoru Franciszkanów we Wschowie, gdzie został pochowany. Nowy kościół wyświęcił 6 listopada 1660 roku pw. Św. Trójcy biskup poznański Wojciech Tolibowski, który przeniósł do niego nabożeństwo parafialne z III kościoła. Nad głównym wejściem na fasadzie kościoła widzimy prostokątną wnękę. Tam Krzysztof Opaliński planował umieścić płytę z czerwonego granitu, na której gdańscy kamieniarze mieli umieścić pochwalny złoty napis ku czci rodu Opalińskich. Niestety zabrakło mu pieniędzy.
Kościół jest budowlą jednonawową z węższym prezbiterium i dwoma wieżami, wyraźnie wysuniętymi przed lico fasady. Dwie kwadratowe kaplice przy nawie tworzą rodzaj transeptu; do kaplicy południowej przylega zakrystia z lożą na piętrze. Wnętrza przykrywają sklepienia kolebkowe z lunetami, ozdobione polichromią z lat 1960-62. Wczesnobarokowy ołtarz główny z 1643 r. zaprojektował krakowski rzeźbiarz Sebastian Sala. W lewym ołtarzu bocznym przy tęczy, za zasuwą, znajduje się siedemnastowieczny obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII w., w sukience srebrnej i koronie z 1695 r. Barokowe wyposażenie tworzą ponadto: trzy inne ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica i konfesjonał. Świątynię otacza stary mur z barokową bramką. W kościele włoszakowickim znajdują się najstarsze organy w Wielkopolsce, na których uczył się grać Karol Kurpiński.

Źródło: Malepszak S., "Gmina Włoszakowice 800 lat dziejów", Włoszakowice 2010 rok, str. 300-302

brama_kościoła_1.jpgkosciol_wloszakowice.jpg