W okresie od XIII do XV wieku wieś była w posiadaniu rodu Rottenburgów, z których fundacji w 1470 roku wzniesiono gotycki kościół, przebudowany w XVII wieku i konsekrowany w 1672 roku. W późniejszym okresie wieś znalazła się w posiadaniu Opalińskich, a w drugiej połowie XVII wieku Zofia z Bnina Opalińska wniosła jako wiano klucz włoszakowicko-breński do majątku Leszczyńskich. W 1738 roku ostani z linii król Stanisław Leszczyński sprzedał całość dóbr Aleksandrowi Sułkowskiemu. Pod koniec XVIII wieku Franciszek Sułkowski sprzedał Zbarzewo księciu Anhalt-Dessau, w których władaniu miejscowośc była do 1918 roku. W czasie Powstania Wielkopolskiego oddział włoszakowicki w potyczce o Zbarzwo stracił 6 ochotników. Postawiony w miejscu śmierci powstańców pomnik (1923 rok) został w czasie okupacji zniszczony przez hitlerowców. Po wojnie został odbudowany w tym samym miejscu. Traktem wersalskim wieś została przyznana Polsce, a granica państwa przebiegała w połowie drogi między Zbarzewem a Osową Sienią. 2 września 1939 roku pluton 55 pp. z Leszna stoczył potyczke przy granicy, którą przekroczył oddział niemiecki i wziął do niewoli rannego żołnierza. W odwecie rozstrzelano w październiku 1 Polaka.
Atrakcjami turystycznymi na które warto zwrócić uwagę są:
- kościół w Zbarzewie,
- pomnik upamiętniający poległych powstańców wielkopolskich,
- ruiny pałacu z 1902 roku,
- rzeźba "Oracz".
Wymienione atrakcje można również zlokalizować za pomocą mapy atrakcji turystycznych.
