Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility Włoszakowice

 Herb Gminy Włoszakowice - link      Ikona Bip - link      Ikona Facebook - link

ułatwienia dostępu
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
  • Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji - Baner
Pierwsze wzmianki na temat wsi pojawiają się w 1210 roku w dokumentach Władysława Odonica. Wtedy wieś nosiła nazwę Zlavosovici, czyli Sławoszowice. W 1409 został ufundowany kościół. W XV wieku osada została siedzibą rodu Opalińskich, w XVIII wieku przeszła na własność żony króla Stanisława Leszczyńskiego – Katarzyny z Opalińskich, następnie w ręce księcia Aleksandra Józefa Sułkowskiego, a potem księcia Anhalt–Dessau. Po wykupieniu w 1919 przez wiedeńskiego bankiera Camillo Castiglioniego zaczął się rabunkowy wyrąb lasów, zahamowany przez odkupienie w 1923 wsi wraz z pałacem przez rząd polski.
We Włoszakowicach urodził się w 1785 znany polski kompozytor i dyrygent – Karol Kurpiński.
W latach 1640–1643 z fundacji wojewody poznańskiego Krzysztofa Opalińskiego wybudowany został stojący do dziś kościół. Budynek ten, pw. Świętej Trójcy, z lat 1640–1643, wczesnobarokowy, z dwuwieżową fasadą ma wewnątrz m.in. organy z 1750 r., na których grywał K. Kurpiński, uchodzące za najstarsze w Wielkopolsce – dzieło wrocławskiego mistrza Michaela Engera.
W latach 1749–1752 według projektu Karola Marcina Frantza zbudowano dla Aleksandra Józefa Sułkowskiego otoczony fosą i pięknym parkiem pałac myśliwski. Pałac dawniej zwieńczony był kopułą z obeliskiem, a pod centralnym wnętrzem zachowała się grota z ceramiczną wykładziną ścian. Jest to jeden z wcześniejszych w Wielkopolsce przykładów maison de plaisance (domu przyjemności). Nad wejściem zachował się kamienny herb Sulima. W 1848 roku Niemcy rozebrali kopułę stanowiącą nieodzowny akcent budynku. Po 1919 roku mieściło się w pałacu nadleśnictwo. W latach 1992-93 został przeprowadzony gruntowny remont pałacu, przekształcając i adaptując na potrzeby Urzędu Gminy, które mieści się w obiekcie do dnia dzisiejszego.
W nocy z 6 a 7 stycznia 1919 roku utworzono we Włoszakowicach oddział powstańczy, którego komendantem wybrano Jana Otto. 8 stycznia powstańcy stoczyli na przedpolu wsi zwycięską walkę z nadciągającym ze Wschowy oddziałem Grenzschutzu. Dokonany 11 stycznia wypad wzmocnionej grupy powstańczej na Zbarzewo kosztował życie 6 poległych - J. Otto z Włoszakowic, M. i W. Zająców z Ujazdowa, L. Wańskiego ze Wschowy, W. Jęśka z Przemetu, S. Kuczmerowicza z Czempinia.
21 października 1939, w ramach Operacji Tannenberg, Niemcy zamordowali tu siedmiu wytypowanych wcześniej działaczy patriotycznych z okolic Leszna. Od grudnia zaczęły się wywłaszczenia  i wywożenia Polaków oraz osiedlanie balten - i wołyniendeutschów. Wyzwolenie terenów gminy nastąpiło 27 i 28 stycznia 1945 roku.